Ziemia jest płaska, Dzbanie–Teatr 3.5 w Murzynnie

„Ziemia jest płaska, Dzbanie” – Teatr 3.5 w Murzynnie W Murzynnie, tak – w Murzynnie pod Gniewkowem – wydarzyło się coś, co na długo pozostanie w pamięci mieszkańców i gości. W niepozornej świetlicy wiejskiej, zwykle tętniącej codziennością, odbył się spektakl, który całkowicie przekroczył granice typowego wydarzenia kulturalnego. Przestrzeń ta – wypełniona po brzegi widownią – na jeden wieczór stała się sceną teatralnej rewolucji. Spektakl „Ziemia jest płaska, Dzbanie” w wykonaniu Teatru 3.5, z udziałem fenomenalnych artystów Domeli Grande i Marka Kurkiewicza, to nie tyle przedstawienie, co zjawisko. Performans. Dialog z rzeczywistością, która niepokoi, śmieszy, męczy i inspiruje zarazem. Twórcy zaprosili nas do świata, w którym „zupa treści” bulgocze od nadmiaru danych, memów, emocji, postprawdy i powszechnej dezorientacji. Tu wszystko jest możliwe – zarówno absurdalny śmiech, jak i szczery niepokój. Granice między tym, co realne a fikcyjne, zacierały się z każdą minutą. I choć podświadomie szukaliśmy bezpiecznego punktu odniesienia, spektakl konsekwentnie unikał łatwych odpowiedzi. Nie było tu klasycznej fabuły ani wyraźnego podziału ról. Zamiast tego – wspólnota tworzenia, duch equalizmu, pełna symetrii zgody i niezgody, kobiecości i męskości, prywatności i publiczności. Artyści zagrali z widzem – a nie tylko „dla” widza – budując coś na kształt zbiorowego przeżycia. Forma przedstawienia – improwizowana, fizyczna, intensywna – przywoływała na myśl teatr uliczny, ale też współczesne rytuały społeczno-medialne. Widzowie byli jednocześnie obserwatorami i uczestnikami – wszyscy „zanurzeni po szyję” w świecie, który autorzy z przymrużeniem oka (a może z przerażeniem?) nazwali „influencerskim”. Teatr 3.5, założony w 2012 roku przez Marka Kurkiewicza, to grupa, która od lat podąża własną, konsekwentnie niezależną ścieżką. Eksperymentują z formą i treścią, ignorując modne konwencje i łatwe schematy. Ich spektakle – zarówno te plenerowe, jak i sceniczne – są pełne metafor, nieoczywistych znaczeń i głębokiego zaangażowania społecznego. Po spektaklu – jak przystało na wydarzenie budujące wspólnotę – przyszedł czas na rozmowy przy kawie i domowym cieście. Nie zabrakło też ogniska w miejscowym parku – miejscu, które dzięki pracy mieszkańców odzyskuje swój dawny blask. To wydarzenie było nie tylko świętem teatru, ale i żywego, oddolnego działania. To jednak nie koniec. Głowy mieszkańców Murzynna są pełne pomysłów, a ich energia i chęć dalszego działania są naprawdę imponujące. Spektakl Teatru 3.5 stał się nie tylko kulturalnym przeżyciem, ale również impulsem do kolejnych inicjatyw. Dziękujemy za inspirację i realizację Wojciechowi Marczakowi.