Zamknij

Dzieje Ochotniczej Straży Pożarnej 1945 - 1980

22:20, 17.06.2008 J.U Aktualizacja: 22:20, 17.06.2017
Skomentuj

21 stycznia 1945 roku wkroczyła do Gniewkowa zwycięska Armia Radziecka i Wojsko Polskie. Ludzie entuzjastycznie witali przejeżdżające oddziały, a tych co się w mieście zatrzymali serdecznie goszczono.

Od pierwszego dnia wolności przystąpiono do tworzenia organów władzy ludowej. Już po południu, wybrano burmistrzem miasta pana Feliksa Adamskiego. Nowo powołana Miejska Rada Narodowa miała przed sobą poważne zadanie. Musiała zabezpieczyć dostawę artykułów żywnościowych, zorganizować działalność instytucji komunalnych jak: elektrowni, rzeźni i wodociągów. Zatroszczono się również o zabezpieczenie bytu rodzinom pozbawionym żywicieli, którzy zginęli w wyniku wojny.

Jednym z podstawowych zadań, było uruchomienie zakładów pracy. Pełnomocnikiem Rządu do spraw przemysłowych, którego zadaniem było czuwanie nad uruchomieniem przedsiębiorstw, został członek Ochotniczej Straży Pożarnej druh Stefan Górny. Organizacja nowego życia sprawiała wiele trudności i wymagała ogromu pracy.

Cała Polska po wyzwoleniu wyglądała jak wielkie pobojowisko. Ludność wracająca do swoich stron rodzinnych, ze łzami w oczach przyglądała się zniszczeniom. Odbudowa wydawała się niemożliwa, przekraczała bowiem ludzkie pojęcie i możliwości. Nie załamano jednak rąk, bo naród polski doświadczony niewolą zaborców i hitleryzmu, z wzmożoną siłą przystąpił do odbudowy i budowy nowej, wolnej i niepodległej Ojczyzny.

Pierwszoplanowym zagadnieniem z jakim musiała uporać się Straż była sprawa sprzętu, doprowadzenie go do sprawności bojowej oraz doprowadzenie remizy do stanu używalności. Innym problemem, którym musiano się natychmiast zajść było zorganizowanie pełnosprawnej drużyny bojowej. Działania wojenne doprowadziły wielu dawnych działaczy do wyczerpania, wiek także zrobił swoje, więc trzeba było werbować nowych ludzi, młodych i pełnych sił. Jednym z pionierów tej pracy był druh Feliks Adamski.

W dniu 16 lipca 1945 roku odbyło się pierwsze po wojnie Walne Zebranie członków OSP, które dokonało wyboru zarządu w następującym składzie:

    Ignacy Kłosowski - prezes
    Tadeusz Marczewski - naczelnik
    Kazimierz Lamański - zastępca naczelnika
    Franciszek Czerwiński - sekretarz
    Tomasz Bukowski - zastępca sekretarza
    Michał Wierzelewski - skarbnik
    Stefan Górny - gospodarz
    Feliks Adamski - przewodniczący komisji rewizyjnej
    Kazimierz Gołębiewski - członek komisji rewizyjnej
    Wacław Ciechalski - członek komisji rewizyjnej

Na zebraniu tym ustalono także listę osób zobowiązanych do dostarczenia koni do pożaru, listę członków wspierających oraz ustalono poniedziałek dniem zbiórek.

Sprzęt jakim jednostka dysponowała zaraz po wojnie ograniczał się do: dwukołowej przyczepy, motopompy "Metza" i kilku odcinków węży. Uzupełnienie tego stanu było sprawą palącą, chodziło głównie o zakup nowego samochodu. Bardzo często przyczepę do pożaru ciągnęli sami strażacy. Udział w akcjach poza Gniewkowem uzależniony był od dostarczenia koni do jednostki. Na zebraniu w dniu 4 listopada 1945 roku postanowiono zakupić z demobilu samochód marki Chevrolet oraz podwozie, na którym postanowiono zbudować wóz bojowy przystosowany do celów pożarniczych. Pieniądze ponownie zbierano na imprezach kulturalnych: zabawach, festynach, przedstawieniach teatralnych. Montowania samochodu podjął się druh Sylwester Zaleta, obicia deskami - druh Leon Rosiński, a lakierował druh Czesław Poliński. 26 sierpnia 1946 roku powołano komitet honorowy i chrzestnych na uroczystości związane z poświęceniem samochodu. W skład komitetu weszli:

    pan Halwa - Starosta Inowrocławski
    ks. Henryk Mnichowski - proboszcz parafii gniewkowskiej
    Marian Nawrocki - Burmistrz Gniewkowa
    mjr Wydra - Komendant Straży Wojewódzkiej
    pan Radomski Dyrektor Ubezpieczeń Wzajemnych
    inż. Wajda - Nadleśniczy
    pan Mielcarek - Wójt Zarządu Gminnego
    pan Kaptur - Komendant MO
    Mieczysław Wierzelewski - Zawiadowca Odcinka Drogowego
    Adamiak - Zawiadowca Stacji PKP

Na chrzestnych zaproszono 65 osób z miasta i okolic. Uroczystości odbyły się 15 września 1946 roku. Poświęcenia dokonał ks. proboszcz Mnichowski w asyście ks. wikarego Kwasigrocha. Okolicznościowe przemówienia wygłosili Starosta Inowrocławski - Malwa i Prezes Związku Zawodowego Straży Pożarnych - druh Chowicz. W uznaniu zasług Starosta Inowrocławski wręczył dyplomy następującym druhom: Tadeuszowi Marczewskiemu, Franciszkowi Sobieralskiemu, Kazimierzowi Lamańskiemu, Bronisławowi Bednarskiemu, Czesławowi Polińskiemu, Wacławowi Ciechalskiemu, Pawłowi Plucińskiemu, Kazimierzowi Gołębiewskiemu i Stefanowi Drzewieckiemu.

Do zakresu działań straży pożarnej należało nie tylko gaszenie pożarów, brali oni też czynny udział w szeregu uroczystościach o charakterze lokalnym i państwowym. 21 października 1945 roku brali oni udział w uroczystościach pogrzebowych ofiar wojny. Protokolant druh Franciszek Czerwiński pisał:

    "...trumien było sześćdziesiąt. Obok dużych normalnych widzimy też mniejsze trumienki, które kryły w sobie prochy po trzech bohaterach męczennikach..." Nasi strażacy byli też obecni na manifestacjach ku czci pomordowanych w lasach gniewkowskich oraz na pogrzebie ekshumowanych żołnierzy radzieckich, poległych w walce w okolicy Warzynna.

 

Wysoko też ceniono osiągnięcia kulturalne braci strażackiej. W gazecie "Ziemia Kujawska" z dnia 17 lutego 1948 roku, w artykule "Strażacy na scenie" pisano:
 

    "Ofiarna i naprawdę mrówcza praca tutejszej Ochotniczej Straży Pożarnej, także na polu kulturalnym, była niejednokrotnie podkreślana na łamach naszego pisma. Rodzina strażacka wystawiła w dniu 1 lutego w sali Parku Miejskiego dwie wesołe komedie ludowe pt. "Werbel domowy" i "Mundur swatem"... Uwagi godne jest poświęcenie tych ludzi, którzy mimo swych zajęć zawodowych i kłopotów codziennych i bezinteresownej służby dla dobra bliźniego, znajdą jeszcze zawsze czas na wystawienie dobrej sztuki, nie szczędząc prócz własnego wkładu pracy również własnego materiału."

Sztuki teatralne grano także poza Gniewkowem, np. w Wierzchosławicach, Inowrocławiu. Chociaż działalność ta nie była bezpośrednio związana z pożarnictwem, to zebrane fundusze ze sprzedaży biletów zasilały kasę straży i były przeznaczane na zakup brakującego sprzętu, umundurowania i remonty.

W zakresie działania jednostki wchodziło nie tylko miasto Gniewkowo, ale też wioski i okoliczne tereny zalesione. W związku z różną jakością dróg dojazdowych, a były one przeważnie piaszczyste, okazało się , że wóz bojowy (wykonany z części we własnym zakresie) nie spełniał swego zadania . Postanowiono rozpocząć starania o przydział lub kupno nowego bardziej odpowiedniego wozu. Natomiast posiadany Chevrolet sprzedać, możliwie za korzystną cenę. Sprawą kupna i sprzedaży mięli się zająć druhowie : Tadeusz Marczewski, Stefan Górny, Sylwester Zaleta i Leon Rosiński. W sprawie przydziału zwracano się do wszystkich władz tak związkowych jak i administracyjnych, a nawet wysłano wniosek do Prezydenta Rzeczpospolitej - Bieruta z prośbą o interwencję. Do wniosku dołączono opinię - Nadleśnictwa Państwowego, Milicji Obywatelskiej i Zarządu Miejskiego w Gniewkowie. Odpowiedz nadeszła w dniu 31 maja 1947 roku z Kancelarii Prezydenta RP, iż wniosek skierowany został do Ministerstwa Administracji Państwowej celem rozpatrzenia. Przydziału nie doczekano się. Dzięki staraniom radnego druha Leona Rosińskiego, Starostwo w Inowrocławiu przekazało 100.000 zł. Zarząd Miejski w Gniewkowie 50.000 zł. a Bank Ludowy udzielił pożyczki na 150.000,zł. W ten sposób zgromadzone pieniądze pozwoliły zarządowi OSP dokonać zakupu nowego samochodu . Transakcji tej dokonano w dniu 22 stycznia 1948 roku. Był to samochód marki "FORD" [Gaz AA], kosztował 270.000 zł. .

Po wielu perturbacjach, sprzedaży starego Chevroleta dokonano na rzecz Zarządu Miejskiego w Inowrocławiu, za cenę 288.000 zł. Tak więc po spłaceniu zadłużenia, pozostałe pieniądze przeznaczono na zakup sprzętu i budowę wspinalni.

Powojenne trudności nie ominęły nikogo, jednak całe społeczeństwo stanęło do odbudowy zniszczeń wojennych, oraz budowy nowych obiektów mających przyczynić się do coraz lepszego i wygodniejszego życia społeczeństwa. Również i Gniewkowo nie pozostało w tyle. Nastąpił wyraźny postęp w dziedzinie ochrony zdrowia i gospodarki komunalnej . W latach 1947/1948 wyremontowano wiele budynków komunalnych, kanalizację i ulice miejskie. W 1949 roku utworzono Ośrodek Zdrowia.

Ochotnicza Straż Pożarna, chcąc dotrzymać kroku, postanowiła przystąpić do budowy wspinalni, mającej służyć lepszemu i skuteczniejszemu zabezpieczeniu mienia miasta i okolic. Po blisko dwuletnich staraniach zarządu i członków, dzięki poparciu Zarządu Miejskiego z burmistrzem Ziemkiewiczem na czele oraz pomocy Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych i Starostwa Powiatowego w Inowrocławiu, w dniu 31 października 1949 roku, odbyła się uroczystość oddania do użytku 15 metrowej wieży. Słowa uznania należą się członkom straży, którzy przy budowie przepracowali 1002 godziny. W pracy społecznej nie ograniczano się tylko do własnych potrzeb, ale również organizowano imprezy rozrywkowe, sportowe i zabawy taneczne, z których dochód przeznaczano na budującą się Stolicę - Warszawę.

W każdy poniedziałek odbywały się ćwiczenia, w które zaangażowano drużyny PKP i ORMO. Dla uatrakcyjnienia zajęć przeprowadzano manewry okolicznych jednostek strażackich, urządzano ćwiczenia pokazowe oraz wiele innych imprez. Widowiska te miały być przynętą w werbowaniu nowych członków czynnych jak i wspierających. Za osiągniętą sprawność bojową, poszczególni członkowie otrzymali liczne dyplomy i nagrody. Najważniejszą jednak nagrodą , wdzięczność ludzi , których dotknęła klęska pożaru.

W dniu 17 lipca 1949 roku, w sali Gospody Spółdzielczej, odbyła się podniosła uroczystość dekoracji strażaków zasłużonych na polu pożarnictwa i długoletnią służbę. Komendant Powiatowej Straży Pożarnej por. Weber omówił cele i zadania straży oraz podkreślił zaszczytną i trudną pracę strażaka - ochotnika, który nie bacząc na żadne przeszkody niesie w każdej chwili pomoc bliźniemu. Następnie Prezes Okręgowy druh Nadolny dokonał dekoracji. Odznaczenia otrzymali:

    - za 25- letnią służbę: Tadeusz Marczewski, Kazimierz Lamański,
    - za 15- letnią służbę: Czesław Poliński, Tomasz Bukowski, Wacław Ciechalski, Paweł Pluciński, Stefan Drzewiecki, Marian Szulc, Sylwester Zaleta, Stefan Górny, Rufin Kruszona, Leon Rosiński,
    - za 10- letnią służbę: Kazimierz Gołębiewski, Kazimierz Kokoszyński i Edmund Ochocki.

 

W 1950 roku, w dowód uznania dla OSP w Gniewkowie, przyznany został przez Wojewódzką Komendę Straży Pożarnej w Bydgoszczy wóz bojowy "Bedford". Wóz ten służył jednostce do chwili przekazania go na polecenie Komendy Straży Pożarnej w Inowrocławiu, do OSP Kijewo w dniu 15 kwietnia 1969 roku.

W związku z reorganizacją OSP w 1950 roku, polegajacą na likwidacji Zarządów i Związków OSP, a więc czynnika samorządowego, wprowadzono Komendy. W Gniewkowie zwołano dnia 23 stycznia 1952 roku Walne Zebranie członków, na którym dokonano wyboru Komendy OSP. Powołani zostali:

    Wacław Ciechalski - komendant
    Czesław Poliński - zastępca ds. technicznych
    Tadeusz Milewski - zastępca ds. kulturalnych
    Kazimierz Drzewudzki - sekretarz
    Kazimierz Gołębiewski - członek komendy
    Michał Wierzelewski - członek komendy
    Stefan Górny - członek komendy

Ochotnicze Straże Pożarne pozbawione czynnika samorządowego, były w całości administrowane przez czynniki urzędowe, czyli przez komendy straży i resortowe organy przeciwpożarowe.

Rok 1952 był trudnym okresem dla gniewkowskiej straży. Jednostka była wzywana 24 razy do pożarów w tym: 8 w lasach, 12 na wsi i 4 w mieście. Zorganizowano stałe dyżury, przeprowadzono akcję zapobiegawczą, polegającą na kontrolowaniu gospodarstw wiejskich i domów w mieście. Dokonywano tego w miesiącach - marcu i październiku, a także w czasie żniw i omłotów. Zapoznawano właścicieli domostw z przepisami przeciwpożarowymi.

W związku z rosnącym zagrożeniem pożarowym powołano także 12 osobowy oddział ochotniczek. Brał on czynny udział w pracach zapobiegawczych. Druhny Łucja Polińska i Urszula Kruszczyńska ukończyły 3 miesięczny kurs podoficerski w Włocławskiej Szkole Straży Zawodowej. Drużyna brała udział w zawodach powiatowych i gminnych zajmując zawsze czołowe miejsca.

Z uwagi na rezygnację niektórych członków komendy, na walnym zebraniu w dniu 5 lutego 1955 roku wybrano nowy skład:

    Czesław Poliński - komendant
    Stanisław Rutkowski - zastępca ds. technicznych
    Zygmunt Chojnacki - zastępca ds. kulturalnych
    Kazimierz Drzewucki - sekretarz
    Kazimierz Gołębiewski - skarbnik
    Franciszek Konieczka - gospodarz

W skład komisji rewizyjnej weszli:

    Sylwester Zaleta - przewodniczący
    Tadeusz Kadow - członek
    Róża Polińska - członek.

Sumienna i wytrwała praca nad podnoszeniem kwalifikacji zaowocowała sukcesami na zawodach strażackich. W Złotnikach Kujawskich w zawodach gminnych nasi strażacy zajęli pierwsze miejsce, kwalifikujące do zawodów wojewódzkich. Odbyły się one w Toruniu 7 lipca 1955 roku. Gniewkowianie zajęli trzecie miejsce na 23 drużyny typu "s".

Komenda Powiatowa uznając ich osiągnięcie jako nagrodę przyznała sprzęt strażacki: aparat ratowniczy typu "Honiga", wór ratunkowy, zbiornik brezentowy, uzbrojenie bojowe, a za zajęcie pierwszego miejsca w manewrach i aktywny udział w akcji powodziowej w Inowrocławiu - kilka odcinków węża.

Dużym osiągnięciem lat 1950-1956 było ujęcie Ochotniczej Straży Pożarnej w państwowym planie zaopatrzenia w sprzęt, co zapoczątkowało sukcesywne wyposażanie na koszt państwa.

W latach 1956-1957 powrócono do powołania Zarządów Straży Pożarnych. W grudniu 1956 roku zwołano Krajowy Zjazd Delegatów OSP, na którym wybrano Tymczasowy Zarząd Główny Straży Pożarnych. W 1957 roku zatwierdzony został wzorcowy statut, w oparciu którego zaczęły się odbywać wybory do władz oraz powstały powiatowe i wojewódzkie zarządy.

W dniach 24-25 października 1959 roku odbył się I Walny Zjazd Ochotniczych Straży Pożarnych w Warszawie, na którym straży pożarnej nadano charakter Stowarzyszenia Użyteczności Publicznej .

Powołany związek stworzył grunt dla rozwoju inicjatyw społecznych, co znalazło wyraz w czynach społecznych oraz efektywniejszej pracy organizacyjnej, prewencyjno - propagandowej i kulturalno-wychowawczej .

Zgodnie z zatwierdzonym w 1957 roku statutem wzorcowym , na Walnym Zebraniu w dniu 3 listopada 1957 roku , wybrany został zarząd w składzie :

    Tadeusz Marczewski - prezes
    Marian Szulc - wiceprezes
    Czesław Poliński - naczelnik
    Kazimierz Gołębiewski - zastępca ds. technicznych
    Zygmunt Chojnacki - zastępca ds. technicznych
    Kazimierz Kokoszyński - sekretarz
    Tadeusz Kadow - skarbnik
    Tadeusz Tepper - gospodarz

Do komisji rewizyjnej wybrano :

    Wacław Ciechalski - przewodniczący
    Michał Wierzelewski - członek
    Tadeusz Sobczak - członek
    Michał Kadow - członek
    Mieczyslaw Frankowski - członek

Z uwagi na rezygnację prezesa i wiceprezesa, na Walnym Zebraniu w dniu 6 sierpnia 1958 roku wybrano :

    Witolda Nowaka - prezesem
    Wacława Ciechalskiego - wiceprezesem

Na zebraniu tym, komendant powiatowy druh Buńczuk wręczył dyplomy uznania za długoletnią służbę , wyróżnieni druhowie to :

    Tadeusz Marczewski , Czesław Poliński , Wacław Ciechalski , Sylwester Zaleta , Stefan Drzewiecki , Kazimierz Gołębiewski , Kazimierz Kokoszyński , Marian Szulc , Franciszek Konieczka , Michał Kadow , Bronisław Dobiegała , Kazimierz Drzewucki , Józef Smorowski i Mieczysław Bogdziński.

 

W akcji prewencyjnej zespoły złożone ze strażaków i przedstawicieli Miejskiej Rady Narodowej, przeprowadzały kontrolę zabudowań i obejść, informując mieszkańców o przestrzeganiu przepisów i odpowiednim zabezpieczeniu przeciwpożarowym. Stwierdzone usterki, jako zagrożenia ogniowe, omawiane były na posiedzeniach zarządu, a w rażących przypadkach kierowane do władz administracyjnych, w celu wydania odpowiednich zarządzeń. Następnym problemem z jakim Straż się borykała, był stan zaopatrzenia wodnego na terenie miasta. Stawy, którymi dysponowano były zamulone, a hydranty słabo oznakowane i z uwagi na częste braki światła, w razie potrzeby nie mogły być używane. Dużym zagrożeniem pożarowym, były okoliczne lasy. W samym tylko 1958 roku, do pożarów lasu jednostka wyjeżdżała 16 razy. Najgroźniejszym był pożar lasu w rejonie Solca Kujawskiego. Akcja trwała ponad 24 godziny.

Bardzo ważny był udział członków Straży w czynach społecznych. Między innymi, dzięki bezinteresownej pracy druhów: Zygmunta Chojnackiego, Tadeusza Kadowa, Lewandowskiego, Mieczysława Bogdzińskiego i Tadeusza Teppera, opłotowany został dziedziniec przed remizą, udoskonalony system alarmowy i sygnalizacja świetlna przy wozie bojowym.

Znaczącym momentem w życiu jednostki, było otrzymanie z Komendy Powiatowej aparatu nadawczo-odbiorczego. Do obsługi tego aparatu, po odbyciu kursu, wyznaczeni zostali: Ryszard Zaranek i Tadeusz Tepper.

Mimo osiągnięć i sukcesów w codziennej pracy dało się zauważyć brak umiejętnego kierowania. Powstawały spięcia między członkami zarządu, zwłaszcza pomiędzy sekretarzem, prezesem i naczelnikiem, które ujemnie wpływały na pracę zespołu. Chcąc nie dopuścić do utraty dobrej opinii, zdobytej u społeczeństwa i władz, na Walnym Zebraniu w dniu 1 lipca 1961 roku, w obecności Komendanta Związku Wojewódzkiego majora Graszewicza i Komendanta Powiatowego kpt. Staniewskiego, dokonano wyboru nowego zarządu, wybrani zostali :

    Witold Nowak - prezes
    Wacław Ciechalski - wiceprezes
    Tadeusz Kadow - naczelnik
    Tadeusz Sobczak - inst. d/s młodzieżowych
    Edward Wajer - sekretarz
    Kazimierz Kokoszyński - skarbnik
    Tadeusz Tepper - gospodarz
    Mieczysław Frankowski - podnaczelnik

W skład komisji rewizyjnej weszli :

    Michał Wierzelewski - przewodniczący
    Antoni Tepper - zastępca
    Zygmunt Chojnacki - członek
    Kazimierz Gołębiewski - członek
    Stanisław Rutkowski - członek

Natomiast w roku 1963 dokonano zmian na stanowisku sekretarza i skarbnika, którymi zostali :

    Jan Tepper - sekretarz
    Edward Wajer - skarbnik
    Funkcje te pełnili od dnia 2 października 1961 roku .

Ambicją nowo wybranego zarządu było zdobycie zaufania członków i społeczeństwa. Powrócono do wypróbowanych metod działania to jest: zabaw tanecznych, festynów, pokazów i innych widowiskowych imprez. Celem było zdobycie nowych członków czynnych i wspierających. Do prac tych angażowali się wszyscy członkowie zarządu i komisji rewizyjnej. W celu nabycia sprawności bojowej, prowadzono ćwiczenia w każdy poniedziałek oraz organizowano szkolenie 1 stopnia dla wszystkich członków czynnych. Szkolenie miało przyczynić się do pogłębiania wiadomości i umiejętności w działaniu taktyczno - bojowym, w celowym wykorzystywaniu dostępnych środków walki z pożarem, przyswojeniu nowoczesnej techniki pożarniczej oraz obsługiwania posiadanego sprzętu mechanicznego .

Zdobyte wiadomości, przynosić zaczęły pozytywne rezultaty. Zdobywano wysokie lokaty w manewrach, zawodach gminnych i powiatowych. Na uroczystym zebraniu w dniu 26 czerwca 1962 roku, przedstawiciel Komendy Powiatowej druh Niewiadomski poinformował zebranych, iż decyzją Komendy został przyznany dla Gniewkowa nowy wóz bojowy "STAR 25". Wielu druhów otrzymało dyplomy i odznaczenia za wysługę lat. Dyplomami wyróżniono: Bronisława Dobiegałę, Antoniego Teppera, Stanisława Chmielewskiego i Witolda Nowaka . Odznaczenia za wysługę lat otrzymali:

    - za 30 lat: Czesław Poliński, Stefan Drzewiecki,
    - za 25 lat: Wacław Ciechalski, Kazimierz Gołębiewski, Kazimierz Kokoszyński, Sylwester Zaleta i Michał Wierzelewski, za 20 lat pracy,
    za 15 lat: Michał Kadow, Franciszek Konieczka i Jozef Smorowski,
    za 10 lat: Edmund Jankowski i Jan Zaranek.

 

Dzięki dobrej pracy zarządu zwiększyła się liczba osób wspierających, fizycznych i prawnych: Spółdzielnia Pracy "Wosko-Chemia" i Przemysłowa Spółdzielnia Pracy "Racjonalizator".

Nowością, jaką wprowadzono do programu działania straży, było organizowanie konkursów na tematy bezpieczeństwa przeciwpożarowego w szkołach podstawowych. W 1962 roku Szkoła Podstawowa w Suchatówce Zajęła II miejsce w województwie.

W okresie trzyletniej kadencji zarząd przyczynił się do wykonania remontu remizy, zaopatrzenia wszystkich członków czynnych w mundury, z którymi od wielu lat był stały kłopot. Na Walnym Zebraniu w dniu 10 lutego 1964 roku, działalnosć zarządu oceniono pozytywnie i dlatego dokonując wyboru nowych władz, w zasadzie zmian w składzie osobowym nie wprowadzono, z wyjątkiem prezesa. W skład nowego zarządu weszli :
 

    Czesław Klaus - prezes
    Wacław Ciechalski - wiceprezes
    Tadeusz Kadow - naczelnik
    Jan Tepper - sekretarz
    Edward Wajer - skarbnik
    Tadeusz Tepper - gospodarz
    Skład Komisji Rewizyjnej pozostał nie zmieniony z dnia 1 lipca 1961 roku.

Zbliżała się rocznica 85-lecia powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Gniewkowie. Nadal prowadzono zajęcia, brano czynny udział we wszystkich akcjach, zawodach i organizowanych uroczystościach. 17 września 1963 roku powołano komitet organizacyjny, którego zadaniem było przygotowanie Jubileuszu. Obchody rocznicy wyznaczono na 24-25 lipca 1965 roku. Do podstawowych zadań komitetu organizacyjnego należało: wyremontowanie i doprowadzenie do estetycznego wyglądu remizy i świetlicy strażackiej, uzupełnienie sprzętu przeciwpożarowego, umundurowanie wszystkich członków czynnych i honorowych (zakup mundurów galowych, spinaczy białych, pasów bojowych, obuwia, hełmów, toporków i innych ), załatwienie sztandaru jednostki, opracowanie kroniki OSP, zdobycie środków finansowych, wytypowanie zasłużonych strażaków do wyróżnień i odznaczeń, występy artystyczne i szereg innych spraw. Aby wszystkiemu podołać cały komitet podzielono na sekcje: historyczną, finansową i organizacyjną , każdej przydzielono odpowiednie problemy. Do podstawowych zadań np. sekcji historycznej należało zebrać materiały dowodowe dotyczące powstania OSP i jej działalności. Praca była trudna, a nie wszyscy aktywnie w niej uczestniczyli. Na wyróżnienie zasłużyli: druh Tadeusz Tepper, który zajął się zbieraniem materiałów historycznych, oraz druh Michał Wierzelewski za przetłumaczenie protokołów z języka niemieckiego, z okresu od 1899 do 1920 roku. Opracowania całości i opisania dziejów gniewkowskiej OSP dokonał pan Zenon Frąszczak.

Na posiedzeniu w dniu 28 czerwca 1965 roku powołano Komitet Honorowy, w skład którego weszli przedstawiciele władz politycznych, związkowych, administracyjnych miasta, powiatu i województwa, ogółem 27 osób. Uroczystości jubileuszowe rozpoczęto 24 lipca 1965 roku capstrzykiem a następnie akademią okolicznościową. Po odczytaniu kroniki, wygłoszeniu przemówień i życzeń gratulacyjnych, Inspektor Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych mjr Stanisław Korzec dokonał dekoracji następujących osób :
 

    Kpt. Bogdana Staniewskiego - srebrnym medalem "Za zasługi dla pożarnictwa"
    Tadeusza Kadowa , Tadeusza Teppera i Zygmunta Chojnackiego - brązowym medalem "Za zasługi dla pożarnictwa".

Znakami za wysługę lat odznaczeni zostali :

    za 40 lat : Kazimierz Lamański , Ludwik Stasiak ,
    za 35 lat : Waclaw Ciechalski , Czesław Poliński , Stefan Drzewiecki,
    za 30 lat : Marian Szulc , Leon Rosiński , Kazimierz Gołębiewski , Sylwester Zaleta , Rufin Kruszona , Kazimierz Kokoszyński , Stefan Górny
    za 25 lat : Michał Wierzelewski , Franciszek Czerwiński ,
    za 20 lat : Edmund Ochocki , Michał Kadow , Józef Smorowski , Franciszek Konieczka ,
    za 15 lat : Jan Zaranek , Bronisław Dobiegała , Edmund Jankowski , Mieczysław Bogdziński , Stanisław Rutkowski , Tadeusz Kadow , Henryk Nowakowski , Zygmunt Chojnacki , Tadeusz Sobczak ,
    za 10 lat : Marian Grześkowiak , Tadeusz Tepper , Eugeniusz Skierkiewicz , Mieczysław Frankowski .

Odznakę "Wzorowy strażak" otrzymali :

    Tadeusz Kadow , Stanisław Rutkowski , Mieczysław Bogdziński, Tadeusz Sobczak , Tadeusz Tepper , Zbigniew Smolik , Edward Wajer , Jan Tepper i Zygmunt Chojnacki .

Ponadto wszyscy członkowie czynni i honorowi otrzymali dyplomy.

W drugim dniu po złożeniu raportu przez Komendanta placu kpt. Jana Zaparuchę inspektorowi wojewódzkiemu ZOSP mjr Stanisławowi Korcowi, nastąpiło uroczyste wręczenie sztandaru, ufundowanego przez społeczeństwo Gniewkowa. Następnie udekorowano go "Złotym Znakiem Związku", najwyższym odznaczeniem OSP, nadanym przez Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Warszawie.

Po tej ceremonii przystąpiono do wbijania gwoździ pamiątkowych i wpisu do księgi. Czynności tych dokonało 158 przedstawicieli różnych instytucji i zawodów.

O godzinie 13.00 odbyła się uroczysta defilada wszystkich obecnych jednostek, a następnie wspólny obiad, występy artystyczne, koncert i zabawa taneczna.

Jubileusz OSP przypadał w okresie obchodów 1000 lecia państwa polskiego, 20 rocznicy Polski Ludowej i przygotowań do 700 lecia nadania praw miejskich miastu Gniewkowu, przypadajšcych na rok 1968.

Dla uczczenia tych rocznic OSP podjęła wiele czynów społecznych: włączono się do budowy Obeliska w lasach gniewkowskich, ku czci pomordowanych ofiar hitleryzmu, przy pracach porządkowych miasta i wokół remizy.

Bodźcem do uaktywnienia pracy wszystkich jednostek strażackich była Uchwała Nr 298 Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1965 roku, w sprawie ustanowienia "Dnia Strażaka". Dzień ten ustanowiony został

    ... w uznaniu zasług i ofiarnej pracy straży pożarnych i ochrony przeciwpożarowej i w dążeniu do upowszechniania dobrowolnej, społecznej działalności w akcjach ratowniczych w czasie pożarów, klęsk żywiołowych i katastrof. Dzień ten obchodzony będzie corocznie w pierwszą niedzielę po 15 maja i rozpoczynać będzie Dni Ochrony Przeciwpożarowej".

Zarząd, aby nie zawieść zaufania i nałożone obowiązki wypełnić, wiele miejsca poświęcał działalności prewencyjno-propagandowej, werbunkowi nowych członków i sprawie szkolenia. W akcji werbunkowej dużą uwagę zwrócono na młodzież. Prowadzono liczne pogadanki w szkołach, udostępniano zwiedzanie remizy strażackiej, co wykorzystywano do omówienia przyczyn i skutków pożarów oraz zadań młodzieży w walce z nimi. W pracy tej wykorzystano porozumienie podpisane w dniu 29 października 1965 roku, pomiędzy Związkiem Harcerstwa Polskiego a Związkiem OSP , w sprawie wzajemnej współpracy .

Wynikiem tych akcji, było utworzenie 24 marca 1969 roku, pierwszej Harcerskiej Drużyny Pomocniczej.

Dla celów szkoleniowych wykorzystywano instrukcje i zarządzenia wydane przez Zarząd Główny Straży Pożarnych i Główną Kwaterę ZHP. Zajęcia teoretyczne przeplatano atrakcyjnymi ćwiczeniami praktycznymi .

Z drużyny tej powstała Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza, której dowódcą został druh Stefan Fin. Po krótkim przeszkoleniu, w dniu 5 października 1969 roku, drużyna ta na zawodach w Złotnikach Kujawskich, zajęła pierwsze miejsce, otrzymując w nagrodę 8 strażackich hełmów.

Sukcesy zdobywane przez młodzież sprawiły, że 5 listopada 1971 roku zorganizowana została następna Harcerska Drużyna Pożarnicza, w skład której weszło 15 harcerzy i 9 harcerek. Aktywność tych drużyn uwidaczniała się we wszystkich kierunkach w szkoleniu taktyczno-bojowym, prewencyjno-propagandowym, kulturalnym oraz w czynach społecznych. Licznie organizowane gry towarzyskie, wieczorki taneczne, gazetki ścienne, spotkania z działaczami politycznymi i związkowymi, znacznie przyczyniły się do pracy i osiągnięć całej jednostki. Drużyna ta poszczycić się może zdobyciem 3 miejsca (na 20 biorących udział ) w III Manewrach Techniczno - Obronnych w Funce koło Chojnic - 1 kwietnia 1972 roku.

Współpraca OSP z ZHP na terenie Gniewkowa układała się zawsze pomyślnie, tym bardziej, że Komendant Hufca druh hm PL. Ryszard Ratajczak, został wybrany członkiem zarządu OSP.

Systematycznie wygłaszano pogadanki dla uczniów szkół podstawowych, a drużyny harcerskie o specjalności pożarniczej chętnie włączały się do przeprowadzanych kontroli stanu bezpieczeństwa przeciwpożarowego .

W 1973 roku wprowadzone zostało współzawodnictwo między Ochotniczymi Strażami a instancjami związkowymi, pragnieniem więc każdej jednostki było zająć jak najlepsze miejsce.

Zarząd gniewkowski, przystępując do współzawodnictwa, postanowił wzmóc pracę we wszystkich dziedzinach: zajęciach taktyczno - bojowych, prewencyjno-propagandowych, kulturalno-oświatowych, wychowawczych, czynach społecznych i werbunku członków czynnych i wspierających.

Za osiągnięte wyniki i zajmowanie czołowych miejsc, w 1975 roku Gniewkowo otrzymało wóz marki "Żuk", drabinę trzyprzęsłową, przyczepę dwukołową na węże i ubrania bojowe. Najważniejszym jednak osiągnięciem, było zmniejszenie się ilości pożarów na terenie miasta i przyległych wiosek. Wyniki te osiągnięto dzięki skutecznie prowadzonej akcji propagandowej.

Wielki wpływ na tę akcję, miało ogłoszenie przez Zarząd Główny ZOSP wspólnie z innymi współpracujacymi organizacjami Ogólnopolski Turniej Wiedzy Pożarniczej (w 1977 ) . W Turnieju tym aktywnie brały udział dzieci i młodzież Zbiorczej Szkoły Gminnej i zajmowały zawsze pierwsze lokaty w eliminacjach.

Obok osiągnięć i sukcesów były także problemy, najważniejszym była remiza strażacka. Zajmowane dotychczas pomieszczenie, pochodziło z okresu okupacji, jako adaptacja starej kaplicy. Remiza służyła przez wiele lat, jednak w miarę zwiększania się sprzętu i wyposażenia oraz większych wymogów, stała się niewystarczająca i przestała odpowiadać przepisom.

Po interwencjach i staraniach zarządu OSP wspólnie z Zarządem Miejsko-Gminnym ZOSP, w dniu 25 kwietnia 1977 roku, na posiedzeniu Rady Narodowej Miasta I Gminy, zapadła decyzja budowy strażnicy w czynie społecznym. Uchwałą zaś Nr 1/77 z 18 lipca 1077 roku Zarządu Miejsko-Gminnego ZOSP, powołano Społeczny Komitet Budowy Strażnicy, na czele którego stanął I Sekretarz Komitetu MG PZPR tow. Mieczysław Ruchniak.

Do czynu przy budowie strażnicy włączyli się aktywnie pracownicy Urzędu Miasta i Gmin, członkinie Koła Gospodyń Wiejskich, członkowie wszystkich organizacji, instytucji państwowych, spółdzielczych i całe społeczeństwo. Czynny udział brali wszyscy członkowie straży, przepracowując ogółem 4.103 godziny, nie licząc wydatków pieniężnych, wyłożonych z własnej kasy, na zakup cegły rozbiórkowej, tarcicy na szalunki zwózkę żwiru. Całością prac kierował sekretarz Urzędu Miasta i Gminy - prezes Zarządu Miejsko-Gminnego ZOSP druh Jan Częstochowski.

Dzięki przychylności władz polityczno-administracyjnych i całego społeczeństwa, zakończono budowę i oddano strażnice w dniu 20 lipca 1979 roku, data ta zbiegała się z obchodami XXXV rocznicy Polski Ludowej oraz święta Lipcowego.

Oddanie do użytku nowej strażnicy miało nieoceniony wpływ na dalszą pracę OSP. Zarząd mając na uwadze utrzymanie estetycznego wyglądu wnętrza oraz zagospodarowanie obejść budynku, w dniu 12 listopada 1979 roku, zawarł porozumienie o wzajemnej współpracy z Kołem Gospodyń Wiejskich, któremu przewodniczyła Irena Przybylska.

Zaangażowanie w pracy społecznej, nie zahamowało normalnych zajęć, mających na celu podnoszenie i doskonalenie sprawności bojowej. Wiele miejsca poświęcono zagadnieniom mającym wpływ na współzawodnictwo. W roku 1979 przeprowadzono 16 pogadanek w szkołach i zakładach pracy, wykonano 38 afiszy i gazetek propagandowych, zorganizowano dział historyczno - muzealny eksponatów pożarnictwa gniewkowskiego, zwerbowano kolejnych członków wspierających, objęto nadzorem stałym 55 gospodarstw rolnych należących do obszaru działania jednostki oraz wiele innych czynności wpływających na poprawę zabezpieczenia pożarowego.

Codzienny trud i bezinteresowne poświęcenie się sprawie społecznej, nagradzane było wysokimi lokatami w zawodach rożnych szczebli, uznaniem władz a przede wszystkim wdzięcznością ludzi, którym skutecznej pomocy udzielono.

Zebranymi osiągnięciami postanowiono uczcić i uświetnić zbliżajacą się uroczystość 100-lecia działalności OSP w Gniewkowie.

Mając na uwadze ogromną ilość pracy przy właściwym zorganizowaniu Jubileuszu, na posiedzeniu w dniu 13 lipca 1979 roku, powołano komitet roboczy. W skład tego komitetu weszli wszyscy działający członkowie zarządu:

    Wacław Ciechalski - prezes
    Tadeusz Tepper - naczelnik
    Jan Tepper - sekretarz
    Edward Wajer - skarbnik
    Zbigniew Rzeczkowski - gospodarz
    Stanisław Rutkowski - członek zarządu
    Ryszard Ratajczak - członek zarządu

Oraz wszyscy członkowie rady sztabowej:

    Zbigniew Smolik
    Jan Przybylski
    Zygmunt Chojnacki
    Ryszard Zaranek
    Jerzy Pierzchalski

W dniu 28 stycznia 1980 roku, nadzór nad całością przygotowań powierzono Komendantowi Miejsko-Gminnego Związku OSP w Gniewkowie, druhowi Tadeuszowi Kadowowi. Członkom komitetu roboczego, przydzielono pracę w poszczególnych sekcjach: historycznej, gospodarczej, propagandowej i finansowej .

Na posiedzeniu tym postanowiono także, że dniem obchodów Jubileuszu będzie 22 lipca 1980 roku.

Monografię w czynie społecznym :
Opracował i opisał: Zenon Frąszczak
Materiały zebrał: Tadeusz Tepper
Gniewkowo, dnia 3 marca 1980 roku.


WYKAZ CZŁONKÓW HONOROWYCH

    Mieczysław Bogdziński
    Kazimierz Lamański
    Stanisław Chmielewski
    Eugeniusz Skierkiewicz
    Franciszek Czerwiński
    Józef Smorowski
    Kazimierz Gołębiewski
    Tadeusz Sobczak
    Stefan Górny
    Sylwester Zaleta
    Edmund Jankowski
    Jan Zaranek
    Kazimierz Kokoszyński

WYKAZ CZŁONKÓW CZYNNYCH


    Tadeusz Kadow - honorowy naczelnik OSP
    Wacław Ciechalski
    Zenon Nawrocki
    Andrzej Chojnacki
    Jerzy Pierzchalski
    Zygmund Chojnacki
    Jan Przybylski
    Kazimierz Derkowski
    Stanisław Rutkowski
    Jerzy Finc
    Zbigniew Rzeczkowski
    Piotr Kranc
    Zbigniew Smolik
    Edmund Kryszak
    Jan Tepper
    Władysław Ligenza
    Tadeusz Tepper
    Wiktor Kwiatkowski
    Piotr Urbański
    Michał Motylewski
    Edward Wajer
    Andrzej Nawrocki
    Ryszard Zaranek

Wykaz sporządzony został według stanu na dzień 28 stycznia 1980 roku

 

WYKAZ CZŁONKÓW ZARZĄDU MIEJSKO - GMINNEGO
ZWIĄZKU OCHOTNICZEJ STRAŻY POŻARNEJ

Wybranych na II Zjeździe MG ZOSP dnia 14 grudnia 1978 roku:

    Jan Częstochowski - prezes
    Tadeusz Tepper - wiceprezes
    Ryszard Ratajczak - wiceprezes
    Tadeusz Kadow - komendant miejsko-gminny
    Teresa Nowicka - sekretarz
    Mirosław Sitek - skarbnik
    Jan Kowalek - przewodniczący komisji rewizyjnej

 

CZŁONKOWIE ZARZĄDU

    Przemysław Andrzejewski
    Czesław Mielcarek
    Zygmunt Modrzejewski
    Jan Otręba
    Zbigniew Rzeczkowski
    Stefan Skuciński
    Antoni Wiśniewski
    Edward Wajer


WYKAZ CZŁONKÓW FUNKCYJNYCH
OCHOTNICZEJ STRAŻY POŻARNEJ W LATACH 1920 - 1980

    Stanisław Bonaszewski - naczelnik /1920/
    Wilhelm Ludwig - podnaczelnik /1920-1934/
    Artur Klein - sekretarz /1920-21/,rewizor/1921-23/
    Józef Ronowicz - gospodarz/1920-1934/
    Otto Grottian - sekretarz/1920-21/, ławnik /1921-23/
    Ignacy Kłosowski - sekretarz/1921/,podnaczelnik /1924-34/,prezes/1945-47/
    Antoni Tepper sen. - naczelnik/1920-23/
    Wacław Robaszewski - sekretarz/1921-24/
    Franciszek Sobieralski - ławnik/1921-24/
    Paweł Bank - rewizor/1921-23/
    Wincenty Gawroch - naczelnik/1923-26/
    Antoni Ruszkiewicz - naczelnik/1926-28/
    Leon Waśk - naczelnik/1928-38/,Kom. Rew. /1945-50/
    Marian Grześkowiak - sekretarz/1924-35/
    Leon Terski - skarbnik/1924-34/
    Augustyn Pyka - prezes/1934-38/
    Jan Iwański - v-ce prezes /1934-39/
    Tadeusz Marczewski - podnaczelnik/1934-38/,naczelnik/1938-39/ I /1945-50/,prezes/1957-58/
    Paweł Pluciński - gospodarz/1934-39/,prezes/1945-52/ v-ce prezes ZO ZOSP
    Bronisław Bednarski - skarbnik /1934-35/,v-ce prezes/1935-39/ Kom. Rew. /1945-48/
    Józef Tepper - gospodarz/1935-39/i kierowca
    Józef Waiss - sekretarz/1935-39/
    Józef Ogrodowski - adiutant /1934-35/
    Leon Rosiński - adjutant/1935-39/
    Feliks Adamski - prezes/1938-39/,Kom. Rew./1945-49/
    Kazimierz Lamański - podnaczelnik/1945-48/
    Franciszek Czerwiński - sekretarz/1945-48/
    Tadeusz Bukowski - zast. Sekretarza/1945-48/
    Michał Wierzelewski - skarbnik/1945-48/,Kom. Rew./1957-68/
    Wacław/Stefan/Górny - gospodarz/1945-54/
    Kazimierz Gołębiewski - Kom. Rew./1945-50/,skarbnik/1952-57/,v-ce komendant/1957-61/,Kom. Rew./1961/
    Marian Szulc - Kom. Rew./1947-48/,sekretarz/1948-50/ v-ce prezes/1957-58/
    Wacław Ciechalski - podnaczelnik/1948-50/,czł. Zarządu/1950-52/, Komendant/1952-54/,Kom. Rew./1957-58/, v-ce prezes/1958-67/,prezes/1967/
    Kazimierz Kokoszyński - sekretarz/1948-52 i 1957-61/
    Kurt Dahm - skarbnik/1948-50/
    Michał Kubicki - Kom. Rew./1948-50/
    Edmunt Ochocki - Kom. Rew./1948-50 i1953-54/
    Stanisław Maza - skarbnik/1950-52/
    Feliks Słowiński - czł. zarządu/1950-52/
    Antoni Tepper - Kom. Rew./1050-67/,v-ce prezes/1967-79/
    Jan Staszewski - Kom. Rew./1950-52/
    Florian Kruszona - Kom. Rew./1950-52/
    Edward Jastrzębski - Kom. Rew./1950-52/
    Tadeusz Milewski - v-ce komendant/1952-53/
    Czesław Poliński - v-ce komendant/1952-54/,komendant/1954-57/ Naczelnik/1957-61/
    Kazimierz Drzewucki - sekretarz/1952-53 i 1954-56/
    Józef Kapelański - Kom. Rew./1952-53/
    Sylwester Zaleta - Kom. Rew./1952-57/
    Bronisław Dobiegała - Kom. Rew./1952-53/
    Róża Polińska - sekretarz/1953-54/,Kom. Rew./1954-57/
    Kazimierz Nowicki - v-ce komendant/1953-54/
    Tadeusz Sobczak - Kom. Rew./1953-54 i 57-61/, instruktor do spraw młodzieżowych/1961-64/
    Zygmunt Chojnacki - v-ce komendant/1954-58/,Kom. Rew./1961/
    Stanisław Rutkowski - v-ce komendant/1954-57/,Kom. Rew./61-57/ członek zarzadu/1977/
    Franciszek Konieczka - gospodarz/1954-57/
    Tadeusz Kadow - Kom. Rew./1954-57/,skarbnik/1957-61/, naczelnik/1961-77/,komendant miejsko-gminny /1972/
    Tadeusz Tepper - sekretarz/1956-57/,gospodarz/1957-72/,v-ce naczelnik/1972-77/,naczelnik/1977/,v-ce prezes ZMG ZOSP/1972/

Po zakończeniu uroczystości trzeba było wrócić do codziennej pracy. Wznowiono kontrole zakładów pracy i budynków mieszkalnych, zorganizowano ćwiczenia w wybranych obiektach miasta i gminy.

Po rezygnacji dh Wacława Ciechalskiego prezesem OSP został Zbigniew Rzyczkowski.

W latach osiemdziesiątych wzrosła znacznie liczba pożarów. Komenda Rejonowa Straży Pożarnej w Inowrocławiu podjęła decyzję o przyznaniu jednostce samochodu gaśniczego typu "Star". W 1983 roku zainstalowano telefon alarmowy na portierni zakładu "Cerama" w Gniewkowie, co pozwalało na szybkie powiadamianie członków straży o pożarze. Nie było wtedy etatowego pracownika strażnicy, który po otrzymaniu informacji uruchamiałby syrenę alarmową.

Koniec lat osiemdziesiątych nie był korzystny dla jednostki, w drodze na przegląd techniczny został rozbity jeden z samochodów bojowych. Rok później rozpoczęto budowę bloku mieszkaniowego na terenie placu ćwiczeń, wybuchały też liczne pożary. Ich częstotliwością zajęła się policja i kila miesięcy później udało się ustalić, ze większość była wynikiem podpalenia. Mieszkańcy Gniewkowa żyli w ciągłym strachu, w jednym z pożarów zginęły dwie osoby, a dwuletnie dziecko zostało kaleką. W końcu aresztowano sprawcę, którym okazał się jeden ze strażaków. Pierwszy przybywał na miejsce zdarzenia i osobiście alarmował pozostałych druhów. Dla strażaków były to bardzo trudne miesiące.

W 1991 roku weszła w życie ustawa o Państwowej Straży Pożarnej, na mocy której "ochotnicy" zostali przejęci przez samorządy lokalne. Podległość w stosunku do komend rejonowych dotyczyła tylko spraw operacyjnych.

W latach 1991 - 1993 funkcję prezesa OSP przejął Piotr Wyskida , a na walnym zebraniu 4 grudnia 1993r. ponownie powierzono ją Zbigniewowi Rzyczkowskiemu.

Od 1994r. Urząd Gminy zaczął doposażać jednostkę. Zakupiono min. ubrania ochronne, uzbrojenie osobiste strażaków, dwa aparaty powietrzne wraz z maskami oraz motopompę. Z własnych środków dorobiono przyczepę dwukołową.

W 1995 roku OSP w Gniewkowie jako jedna z siedmiu jednostek woj. Bydgoskiego zosta włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo - Gaśniczego. Wiązało się to z przejęciem nowych obowiązków, w tym ratownictwa drogowego. W tym okresie przeprowadzono także prace związane z odnowieniem świetlicy na piętrze budynku przy ulicy Piasta, dobudowano także wyjście ewakuacyjne, spełniając w ten sposób wymagania BHP dotyczące organizacji imprez kulturalnych.

W 1996 roku wyposażono jednostkę w sprzęt hydrauliczny marki Weber.

W lutym 1997 roku obowiązki prezesa OSP Gniewkowo przejął Krzysztof Krężelewski.

Rok później przy udziale finansowym Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, staraniem Zarządu jednostki i Urzędu Miejskiego zakupiono nowoczesny samochód ratowniczo - gaśniczy ze sprzętem do ratownictwa drogowego i masztem oświetleniowym. Następnie dokupiono także agregat prądotwórczy. Dzięki temu jednostka została przygotowana do wszelkich akcji ratowniczo - gaśniczych. Wzorem lat ubiegłych nadal prowadzi się działalność kulturalno - oświatową, strażacy biorą czynny udział w uroczystościach narodowych i kościelnych, zaprasza do współpracy szkoły min. poprzez organizowanie w miesiącu maju "drzwi otwartych", pokazów sprawności i biwaków dla młodzieży połączonych z pogadankami na temat ochrony przeciwpożarowej.

W lutym 2002 roku gniewkowska OSP wzbogaciła się o nowy sprzęt. Staraniem prezesa Krzysztofa Krężelewskiego, przy dużym udziale środków Urzędu Miejskiego w Gniewkowie zakupiono nowy samochód ratowniczo - gaśniczy marki IVECO. Był to zakup na miarę zaangażowania gniewkowskich strażaków w wiele akcji ratowniczo gaśniczych na terenie całej gminy. Swój kunszt potwierdzili oni także wygrywając II Powiatowe Zawody Sportowo - Pożarnicze Miasta i Powiatu Inowrocław rozgrywane w Kruszwicy w marcu 2002 roku.

Równocześnie znacząco wzrosła ilość wezwań, która w ciągu miesiąca potrafiła sięgnąć rzędu kilkudziesięciu. Związane jest to przede wszystkim z nowymi obowiązkami, jakie nakłada uczestnictwo w systemie ratowniczo - gaśniczym. Niestety coraz częściej na drogach naszej gminy giną ludzie i nawet ofiarność strażaków nie jest w stanie temu zapobiec.
W roku 2003 Zarząd OSP Gniewkowo tworzyły następujące osoby:

    - Krzysztof Krężelewski - prezes
    - Sławomir Kościński - naczelnik
    - Dariusz Grabowski - sekretarz
    - Piotr Kranc - skarbnik
    - Bogdan Piernik - członek zarządu
    - od 01.08.2005 - Sławomir Kostuch - gospodarz obiektu

(J.U)

Co sądzisz na ten temat?

podoba mi się 0
nie podoba mi się 0
śmieszne 0
szokujące 0
przykre 0
wkurzające 0
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
komentarzeKomentarze

komentarz(0)

Brak komentarza, Twój może być pierwszy.

Dodaj komentarz

0%