Parafie na terenie Gminy - Gniewkowo Fara

Gniewkowo Fara

Kościół p.w. św. Mikołaja bpa i św. Konstancji

Proboszcz: Ks. Tadeusz Krzymiński
ur. 28.VIII. 1961r.
w. 07.VI.1986r.
U.01.10.1999r.

Historia kościoła i parafii wiążę się ści?le z historią miasta Gniewkowa, które do XVI wieku nazywało się Gniewków. Pierwsza świątynia w Gniewkowie była drewnianą kaplicą i mieściła się prawdopodobnie 3km na północ od dzisiejszego Gniewkowa, w miejscu zwanym przez mieszkańców "Świętokrzyż". Pierwsza wzmianka o drewnianej świątyni p.w. Świętego Krzyża pochodzi z 20 stycznia 1185 roku. należała ona do kruszwickiego kościoła p.w. Piotra Apostoła.

Gniewkowska Fara to kościół gotycki murowany z cegły, orientowany. "Katalog Zabytków sztuki w Polsce" informuje, że kościół parafialny w Gniewkowie jest "o wyraźnie czytelnych dwu fazach budowlanych."

I faza wczesnogotycka budowy kościoła poświęcona była pamięci żony Kazimierza Kujawskiego Konstancji. Przypada ona na lata 1259 - 1267. Z tego okresu pochodzą oba wschodnie przęsła prezbiterium z jego trójbocznym zamknięciem oraz z niewielka, zbliżona do kwadratu zakrystią. W zakrystii znajduje się sklepienie gotyckie.

II faza póżnogotycka, lata 1314 - 1331 "to rozbudowa świątyni": przedłużenie prezbiterium ku zachodowi i wybudowanie trzy przęsłowej nawy. Pod nowszym chórem przymurowano dwie narożne kruchty. W nawie znajduje się sklepienie barokowe.

Kościół na zewnątrz opięty jest szkarpami. Dachy są siodłowe, kryte dachówką. Korpus świątyni został wybudowany w wątku polskim, który występuje w Polsce w XIV i XV wieku, po wątku wendyjskim. Rozbudowę kościoła przypisuje się księciu kujawsko - gniewkowskiemu Kazimierzowi. Kościół parafialny nosi wezwanie św. Mikołaja i św. Konstancji, przy czym pierwsze wezwanie notuje się dopiero w roku 1585. Ze względu na brak wiadomości źródłowych nie można stwierdzić od kiedy kościół parafialny otrzymał wezwanie św. Konstancji, ale na pewno po roku 1327, gdy zbudowano drugą część świątyni i odkryto szczątki świętej. Nie wiemy, jakie wezwanie nosił kościół wcześniej. Źródłowe wezwanie kościoła św. Konstancji występuje pierwszy raz w 1520 roku. w latach 1325 - 1327 dowodnie parafia gniewkowska należała do archidiakonatu kruszwickiego, dekanatu w diecezji włocławskiej. Pierwszy znany protokół wizytacyjny parafii pochodzi z września 1577 roku wizytacje przeprowadził biskup włocławski i pomorski Stanisław Karnkowski. Wtedy przy kościele istniała szkoła parafialna i murowany szpital dla ubogich z ogrodem (ul. Paderewskiego 10). Proboszczem był Paweł Cichrowski (1577 - 1578), kanonik włocławski i kruszwicki. Miał do pomocy dwóch wikariuszy. Do parafii należały wsie: Chrząstowo, Buczkowo i Lipie. Majątek stanowił folwark w Truszczyźnie. W 1615 roku parafia stała się siedziba dekanatu.

Po wojnie północnej (1700 - 1721), nastąpiła przebudowa kościoła. Świątynia otrzymała drewnianą wieżę z zegarem i ośmioboczną glorietę z sygnaturką, obie nakryte tzw. hełmem barokowym podbitym blachą. Piękne jest wyposażenie kościoła. Ołtarz główny p.w. św. Krzyża (z tabernakulum) ze wspaniałą grupą ukrzyżowania jest regencyjny z 2 ćw. XVIII w. w ołtarzu głównym znajduje się rzeźba św. Jana i N.M.P. Po bokach dwie rzeźby barokowe przedstawiające św. Nepomucena oraz św. Mikołaja. Z tego okresu pochodzi barokowy drewniany relikwiarz oraz barokowy krucyfiks wiszący na łuku tęczowym. Z drugiej połowy XVIII wieku pochodzi metalowy pacyfikał ze stopą rokokową i barokowy wyściełany fotel przy ołtarzu głównym. Wspomnieć należy o pięknej monstrancji klasycznej z połowy XIXw. Ciekawe są także ołtarze boczne. Z lewej strony znajduje się manierystyczny tryptyk św. Konstancji w asyście św. Barbary, w bocznych skrzydłach znajdują się sceny męczeństwa św. Urszuli i Katarzyny. Drugi ołtarz boczny z prawej strony nawy p.w. ?w. Anny Samotrzeciej pochodzi z 3 ćwierci XVIII wieku, przekształcony około połowy XVIII wiek, rozbudowany o kolejne figury w XX wieku. Ołtarz został konsekrowany w 1775 roku, srebrną sukienkę założono w 1756 roku (data na sukience). Nadbudową ołtarza Św. Anny Samotrzeciej jest ołtarz z obrazem św. Rocha z końca XVII wieku. Jest on patronem chorych i zwierząt domowych, a przedstawiony jest w ubiorze pielgrzyma z kijem i bukłakiem. Obok świętego biegnie pies. Należy także wymienić trzy szafy renesansowe z około 1600 roku. obok ołtarza umiejscowiona jest rokokowa chrzcielnica z 2 połowy XVIII w. Na prawej ścianie nawy znajduje się rokokowy ołtarz p.w. świętego Mikołaja z 2 połowy XVIII wieku. W polu środkowym ołtarza umieszczono obraz św. Mikołaja z 2 połowy XIX wieku. Na głowicach kolumn znajdują się dwie rzeźby, jedna przedstawia św. Michała Archanioła, druga to św. Jan Nepomucena. Obie rzeźby pochodzą z drugiej połowy XVIII w. Piętnastogłosowy prospekt organowy, barokowy pochodzi z 1713 roku.

Trzeba też wspomnieć o tajemniczych okrągłych i podłużnych wgłębieniach w zewnętrznych murach prezbiterium od strony wschodniej. Uważa się, że okrągłe były synonimem pokuty, a może wierzono w magiczne działanie proszku ceglanego jako lekarstwa na zarazę. Podłużne wgłębienia mogły powstać od ostrzenia szabel lub od zapalania świec na procesjach przez potarcie krzesiwa o mur kościelny. Za rządów proboszcza Józefa Chylińskiego (do 1758r.) została zbudowana plebania. Do parafii należało miasto Gniewkowo, wsie: Chrząstowo, Buczkowo, Perkowo, Lipie Małe i Wielkie, Truszczyzna, Olędry zwane Dąbki, Olędry Katrynka, Paytowy, Osie Olędry, Glinno i Łazyka. W roku 1775 został konsekrowany ołtarz św. Konstancji. Istniały następujące bractwa: literackie, szewskie, ubogich.

Traktat Wiedeński z 1815 roku pozostawił biskupstwo włocławskie po stronie królestwa kongresowego. Dekanat gniewkowski przydzielono do Arcybiskupstwa Gnieźnienskiego w roku 1818. W roku 1892 został zlikwidowany cmentarz przy Jarze (Zajezierze). Nowy cmentarz został usytuowany w Gniewkowie przy ulicy cmentarnej.

W latach 1901 - 1904 za uzyskana pożyczkę w wysokości 10 tysięcy złotych Rada Parafialna postanowiła pobudować wikarówkę, dom komorniczy i budynki gospodarcze. W kościele wykonano podłogę z flisów, przed kościołem zamontowano stopnie granitowe, bramę i podłogę na plebani. W roku 1910 proboszcz Władysław Haupa (1901 - 1921) przeprowadził odmalowanie wnętrza kościoła i założył oświetlenie w kościele. Ołtarz św. Mikołaja przeniesiony został z prezbiterium po lewej stronie do nawy na prawą stronę. Dnia 7 września 1939 roku w Gniewkowie rozpoczęła się II wojna swiatowa. Władze niemieckie zamknęły kościół, zamieniając go początkowo w magazyn części lotniczych, później paszy i zboża. Niemcy skonfiskowali trzy dzwony i wywieźli je z miasta. Aresztowany proboszcz ks. Jan Mąkowski został wywieziony kolejno do Inowrocławia, Górnej Grupy i przez obóz koncentracyjny Buchenwald został przesłany do obozu Sachsenhausen, gdzie został zamordowany przez strażnika obozowego 22 kwietnia 1940 roku. Urnę z prochami tragicznie zmarłego proboszcza wmurowano w ?cianę frontową kościoła, a w 1947 roku umieszczono tablicę epitafijną. Po II wojnie światowej 1946 - 47 wnętrze kościoła zostało odremontowane, sufit został pokryty polichromią przez prof. Ozmina z Warszawy. Przedstawia wniebowzięcie N.M.P. Polichromia z prezbiterium przedstawia pięć tajemnic różańcowych. Ponadto w nawie artysta umieścił wizerunki polskich świętych. Koszty witraży pokryła fundacja miejscowych kupców i rzemieślników. W latach 1973 - 78 artysta plastyk Englert z Gniezna odnowił polichromię, a malarze wnętrze świątyni. Wykonana została podtynkowa instalacja elektryczna, zainstalowano ogrzewanie kościoła (na ropę). Został ułożony chodnik betonowy i betonowe schody przed głównym wejściem, jednocześnie rozebrano stary portal. Na zewnątrz kościoła spoinowano mury ceglane, obydwie wieże pokryto blacha ocynkowaną. Założono rynny i rury spustowe oraz wykonano instalację odgromowa. Wykonano nowe jednolite opłotowanie terenu wokół świątyni. W 1976 roku ustawiona została metalowa konstrukcja dzwonnicy. Zamontowano na niej dwa dzwony przekazane w roku 1948 przez władze administracyjne. Była to rekompensata za dzwony wywiezione przez Niemców w czasie II wojny światowej. Staraniem parafii stare pochodzące z 1905 roku budynki gospodarcze zostały adoptowane na kaplice katechetyczne (dwie sale) p.w. św. Wojciecha I Stanisława bpa. Zbudowano także kaplicę pogrzebową p.w. św. Józefa, którą w latach 90-tych przeniesiono na cmentarz przy ulicy Cmentarnej. W 1983 roku w budynku wikariatu adoptowano trzecią kaplicę p.w. bł. Jolanty, pokój konferencyjny i mieszkanie dla wikariusza. Nadto został oddany do użytku duży parking. Plebania została całkowicie przebudowana, otynkowana i przystosowana do aktualnych potrzeb. Próby odnalezienia wejścia podziemnego do świątyni nie przyniosły pozytywnego rezultatu.

Ważnym wydarzeniem w życiu świątyni była rekonsekracja kościoła w dniu 1 września 1976 roku, dokonana przez ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Najpierw konsekrator poświęcił świątynię wewnątrz wodą gregoriańską, następnie namaścił 12 krzyży wokół kościoła. 18 sierpnia 1983 roku parafia obchodziła 800 - lecie istnienia kościoła parafialnego w Gniewkowie. Całą otoczkę obchodów przygotował proboszcz ks. Kazimierz Tabaczyński, radca duchowny (1969 - 1985). Dla uczczenia tego wydarzenia z lewej strony kościoła została zamontowana tablica pamiątkowa w kamieniu. Na terenie przykościelnym znajdują się 2 kapliczki przydrożne z 2 połowy XVIII w. - św. Jana Nepomucena i Miłosierdzia Bożego.

Ostatni remont odbył się w latach 2000 - 2002. W miesiącu wrześniu i październiku 2000r. na wieży głównej została wymieniona uszkodzona blacha ocynkowana latarni i hełmu barokowego na blachę miedzianą. Jednocześnie został odnowiony krzyż na wieży, a jego cztery promienie zostały pozłocone. W miesiącu czerwcu i lipcu 2002 wykonano remont kapitalny dachu nawy głównej oraz wyminę blachy ocynkowanej wieży sygnarkowej (gloriety) na miedzianą. Oprócz tego nastąpił częściowy remont kancelarii parafialnej na plebani. Dużym osiągnięciem ks. Tadeusza Krzymińskiego było uporzadkowanie zaniedbanego ogrodu przy plebani. Oczyszczono oczko wodne, położono drewnianą kładkę, wykonano kaskadę wodną, nasadzono różne krzewy i drzewa liściaste, iglaste, a także wytyczono alejki i posiano trawę. Ogród ogrodzony jest nowym opłotowaniem, służy obecnie jako miejsce organizowania różnych imprez i spotkań towarzyskich.

Na koniec trzeba wspomnieć o nieistniejącej ambonie późnorenesansowej z 1 połowy XVII wieku, przekształconej w XIX wieku. W latach 70 - tych z barokowego sklepienia nawy zwisały trzy piękne duże kryształowe żyrandole (pająki), które pochodziły z pałacu w Wierzbiczanach.

Swiątynia obliczona jest na 1500 miejsc (200 siedzących), wymiary wnętrza to 20 x 30 metrów.

W 2003 roku dokonano podsumowania i oceny stanu kościoła a także wykonano studium waloryzacji i adaptacji kościoła. Autorem opracowania jest prof. dr inż. Edward Bartman - architekt krajobrazu z Warszawy. Oto fragmenty tego opracowania:

    Kościół usytuowany jest w środku swojej działki. Jest on wysokiej klasy zabytkiem w grupie "O", całość działki robi wrażenie bezładu: szeroka nawierzchnia otaczająca kościół powinna być usunięta (zostało to zrobione), otaczający beton był przyczyna powstawania wilgoci w ścianach. Po zdjęciu warstwy gzuzobetonu i ziemi wróci się do pierwotnego poziomu nawierzchni dróg i placów przy kosciele. Określić należy ilość schodów przy wejściach oraz odpowiednio wyprofilować teren w ogrodzie przykościelnym. Do tej pory został rozebrany budynek gospodarczy, gdzie mieściły się salki katechetyczne i harcówka.

    Ogród przy kościele - koncepcja obejmuje wejście główne do kościoła składające się z wydłużonego placu dolnego przed schodami z kostki granitowej. Przy placu dolnym projektuje się niski murek z łamanych kamieni polnych z drewnianymi ławkami. Istniejące schody będą obniżone do trzech starych stopni granitowych. Nad projektowanymi schodami, bezpośrednio przed wejściem głównym do kościoła powstanie plac o pow. 150m/2 z kostki kamiennej. Przy istniejących kasztanach projektuje się symboliczne źródło (mała fontanna). Dalej wokół kościoła powstanie droga procesyjna o nawierzchni brukowanej. Wokół kościoła projektuje się trawnik z barwinka i bluszczu z pojedynczymi kwiatami, mahonią i paprociami.

    "Wikarówka" - istniejący budynek z 1900r. murowany z czerwonej cegły z dwuspadowym dachem znajduje się w północno - wschodnim narożniku działki. Dach tego budynku wymaga przebudowy w/g dachu plebani i rysunku z natury Teschkego (1883r.). Blaszany garaż przy wjeździe do wikarówki zostanie rozebrany. Przy zachodniej ścianie przewiduje się założenie rustykalnego ogrodu kwiatów polskich. Przy ulicy Paderewskiego aż do parkingu wzdłuż ogrodzenia pod jesionami posadzony będzie bluszcz i hortensja pnąca, miejscami jaśminowiec, cisy, forsycje i trzmielina.

    Parking - uporządkowany będzie także parking przy kościele. Jego asfaltowa nawierzchnia powinna być z czasem wymieniana na kostkę kamienną. Przy parkingu wzdłuż muru (północna granica ulicy Sobieskiego) w pasie o szeroko?ci 4m posadzone będą lipy drobnolistne i różne kwiaty, krzewy i byliny.

    Kapliczki - na terenie przykościelnym usytuowane są od strony południowej kościoła dwie kapliczki z II połowy XIXw. murowane, które wymagają wzmocnienia dolnych cokołów i ich pionowne ustawienie. Jest to kapliczka św. Jana Nepomucena oraz druga "Miłosierdzia Bożego". Cokoły figur z kostki kamiennej (strona północna) powinny być rozebrane i postawione na odpowiednich cokołach. Autor projektując łąkę kwiatową po rozebranym budynku gospodarczym umieścił osiem kapliczek drewnianych wkomponowanych w rajskie i dzikie jabłonie.

    Dzwonnica - tymczasowa dzwonnica zbudowana ze stali o niekorzystnej lokalizacji powinna być usunięta. Nowa dzwonnica powinna być wykonana z cegły, kamienia i drewna o nowej lokalizacji i odpowiedniej architekturze w stosunku do gotyckiej świątyni. Zgodnie z symboliką chrześcijańską z dzwonnicą koresponduje drzewo buk. Cała działka przy kościele ogrodzona będzie niskim murem o wysokości 150 cm ze starej cegły z domieszka kamienia polnego.

    Plebania - budynek plebani zlokalizowany jest po zachodniej stronie ulicy Kościelnej. Jest wymurowany z cegły surowej, tynkowany, parterowy z mieszkalnym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym pod dachówką. Plebania pochodzi II połowy XIX wieku. Teren przy budynku w większej części jest uporządkowany w sensie ogrodowym. Po remoncie plebani teren od ulicy Kościelnej i od podwórza zostanie odpowiednio urządzony pod względem ogrodowym. Ogród za plebanią będzie miał wydzielony tzw. "ogród kuchenny", odpowiednio ogrodzony i powiązany z resztą ogrodu. W całym ogrodzie wprowadza się uporządkowany system dróg ogrodowych z bieżnią 70-metrową wzdłuż zachodniej granicy działki. Ponadto przy źródle i stawie, pod starymi drzewami zaprojektowano miejsce spotkań, gier i zabaw przy ognisku. Już teraz odbywają się różnego rodzaju spotkania, imprezy i koncerty. W północno - zachodniej części działki projektuje się uniwersalne boisko do gier sportowych i ćwiczeń gimnastycznych.

Przynależności parafii p.w. św. Mikołaja i Konstancji:

Kaplica p.w. bł. Honorata Koźmińskiego, która znajduje się w Suchatówce, 6 km na północny wschód od Gniewkowa. Wśród mieszkańców wioski zawiązała się grupa inicjatywna budowy kaplicy: Henryk Maciejczyk, Kazimierz Orent, Józef Kulaszewicz i Józef Adamski. Budowa została rozpoczęta w 1998 roku, a stan surowy poświęcił Metropolita Gnieźnieński Arcybiskup Henryk Muszyński dnia 30 maja 2000 roku. w kaplicy znajduje się ołtarz p.w. św. Huberta - patrona myśliwych. Jest to płaskorzeźba z wizerunkiem świętego i wiszącym porożem jelenia. Poświęcenia ołtarza dokonał ks. Tadeusz Krzymiński dnia 3 listopada 2001 roku w dniu święta patrona i w 40 - tą rocznicę powstania Koła Łowieckiego nr 151 "Lis" z Gniewkowa.
Wykaz proboszczów gniewkowskich:

    1268 - kapelan Wojsław
    1303 - 1304 - pleban Zygfryd
    1305 - 1311 - pleban Piotr - podkanclerz
    1325 - 1327 - proboszcz Jan
    1418 - pleban Mikołaj Baran - pisarz królewski
    1487 - proboszcz Mikołaj Dąbrowski
    1523 - proboszcz Erazm z Lublina
    do 1525 - proboszcz Benedykt Latolski
    od 1525 - proboszcz Feliks Mirucki
    1577 - 1578 - proboszcz Paweł Czichrowski
    1598 - proboszcz Mikołaj Kobielski (?)
    1636 - proboszcz Laurencjusz Swieisowicz
    do 1758 - proboszcz Chyliński
    IV 1758 - 1773 (?) proboszcz Kajetan Bratkowski
    1786 - proboszcz płonkowski, dziekan gniewkowski - Michał Osiński
    1856 proboszcz Jan Kalisz, zm. 1856
    1883 - proboszcz J. Bruner
    1887 - proboszcz Bielewicz
    15 VII 1892 - 24 VII 1900 proboszcz Piotr Pacieszyński, zm. 1900
    1 V 1911 - 3 III 1921 - proboszcz Władysław Haupa
    1 IV 1921 - 1.IV.1932 - proboszcz Stanisław Wiliński, zm. 1932
    2.IV.1932 - 22 IV 1940 - proboszcz Jan Mąkowski, zm. tragicznie 1940
    24 II 1945 - 1 IX 1945 - proboszcz Henryk Raiter
    1 IX 1945 - 30 X 1951 - proboszcz Henryk Mnichowski, zm. 1951
    10 XII 1951 - 4 III 1969 - proboszcz Leon Mencel, zm. 1969
    1 IV 1969 - 1985 - proboszcz Kazimierz Tabaczyński, zm. 1985
    1985 - 26 IX 1999 - proboszcz Stanisław Kujawa, zm. 2001
    1 X 1999 - proboszcz Tadeusz Krzymiński

księża:

    Jan Kalisz, Piotr Pacieszyński, Stanisław Wiliński, Henryk Mnichowski, Leon Mencel, Kazimierz Tabaczyński, Stanisław Kujawa zostali pochowani na cmentarzu parafii p.w. św. Mikołaja i św. Konstancji, natomiast prochy tragicznie zmarłego ks. Jana Mąkowskiego zostały zamurowane w ścianie kościoła p.w. św. Mikołaja.

Dokładne miejsce ich pochówku można znaleść w mojej publikacji pt. "Cmentarze gniewkowskie" z roku 2002.

Legenda o św. Konstancji Męczennicy

Kościół parafialny w Gniewkowie oprócz wezwania św. Mikołaja bpa posiada rzadkie i chyba jedyne wezwanie św. Konstancji Męczennicy. Imię to nosiła druga żona księcia Kazimierza Kujawskiego, panującego w latach 1239 - 1257. Warto opowiedzieć kim była św. Konstancja. Kości jej odnaleziono w 1327r. była ona towarzyszką św. Urszuli, która miała przewodniczyć pielgrzymce dziewic brytyjskich do Rzymu. Dziewice znalazły się wśród barbarzyńskich Hunów około roku 383 w obleganej przez nich Kolonii, ci zabili je wszystkie. Mieszkańcy miasta do dziś czczą pamięć 11 tys. zamordowanych, jako świętych. Inna wersja głosi, że dziewice brytyjskie postanowiły maszerować jako pątniczki do Rzymu i udzielił im się wielki entuzjazm, gdy wsiadały na statek w Londynie. Jednak silna burza zniosła okręt do wybrzeży Germanii. Według innego podania św. Urszula była córka króla Brytów, która wędrując wraz z towarzyszkami w drodze powrotnej z Rzymu natknęła się na oblężenie Kolonii. Za odmowę poślubienia wodza Hunów zginęła wraz z towarzyszkami od strzał z łuków. Być może pewna ilość uchodźców wpadła w ręce Hunów pod Kolonią i nowe ofiary dołączono do zamordowanych przed stu laty. Liczba 11 tys. dziewic powstała przez błędny odczyt zapisu. "UNDECIM MILLIA VIRGINUM" zamiast "UNDECIM MARTYRES VIRGINES" - 11 dziewic męczennic.

Towarzyszami św. Urszuli miały być św. Kordula, św. Konstancja, św. Katarzyna i inne. W drugim tomie BIBLIOTHECA MAGIEGRAPHIKA LATINA znajdujemy dane , że św. Konstancja była towarzyszką św. Urszuli. Praca ta podaje też też źródła i opracowania dotyczące św. Konstancji jak i drugiej towarzyszki św. Kordulii. Hagiografia polska R. Gustawa wymienia Konstancję zmarłą w 1276 roku we Lwowie, córkę króla węgierskiego Beli, żonę księcia ruskiego Lwa, też uznaną za świętą. O św. Urszuli i jej towarzyszkach opublikował monografię krytyczno - historyczną J.H. Kassel. Opracowanie tego autora opiera się w głównej mierze na rękopisie zachowanym w bibliotece gimnazjum w Marzellen. Autorem opracowania była przełożona klasztoru św. Anny w Kolonii, która żyła około 1320 roku. w końcowej części manuskryptu obca ręka dopisała w późniejszym czasie "po śmierci świętych dziewic ciało św. Korduli zostanie pochowane w Kolonii." J.H. Kassel podaje życiorys św. Korduli i św. Konstancji, a także cuda przez nie uczynione. W następnej częsci rękopisu z Marzellen przełożona klasztoru św. Klary - Petronilla wymienia św. Konstancję Dziewicę i Królową czczona przez społeczeństwo. Wymienia się też kości św. Florentyny i św. Konstancji córki króla greckiego (?). Ważną informacje znajdujemy na stronie 239, w roku 1327 za papieża Jana Baptysty XXII i imperatora Ludwika IV po znalezieniu szczątków św. Konstancji została ona uznana jako święta. Katedra w Kolonii czczi 21 października jako dzień Męczenniczek - Dziewic ze św. Urszulą na czele. Ksiądz biskup Radoński w swej pracy o świętych i błogosławionych kościoła katolickiego podaje informację o św. Urszuli i jej towarzyszkach zgodnie z przytoczonymi wyżej legendami zaznaczając, że męczeństwo św. Urszuli było ulubionym przedmiotem sztuki średniowiecznej. Odbiciem tego jest więc ołtarz św. Konstancji w gniewkowskiej Farze.

Znana jest również legenda o córce cesarza rzymskiego Kostyniana Wielkiego, która została uzdrowiona z poważnej choroby u grobu św. Agnieszki. Nosiła ona imię Konstancja. Po uzdrowieniu przyjęła chrzest, zamieszkała przy kościele zbudowanym na cześć swej uzdrowicielki. Po kilku latach zmarła jako święta.

Zatem w końcu należy stwierdzić, ze święta Konstancja Męczennica była towarzyszką św. Urszuli i z nią zginęła pod Kolonią. Nadto sceny tryptyku potwierdzają, że projektant ołtarza myślał o tej świętej spod Kolonii, a nie o córce cesarza Konstantyna. Pamiątkę jej śmierci obchodzimy 21 października, co jest zgodne z tradycja Fary gniewkowskiej.